Cary Grant żona: historia pięciu małżeństw i wielkiej miłości

Kobiety w życiu Cary’ego Granta: pięć żon i jedyna córka

Cary Grant i kobiety jego życia: nieobecna matka, pięć żon i jedyna córka

Życie uczuciowe Cary’ego Granta, jednej z największych gwiazd Hollywood, było równie barwne i pełne zwrotów akcji jak jego kariera filmowa. Choć na ekranie często wcielał się w role dżentelmenów o nienagannych manierach i uroku osobistym, w życiu prywatnym relacje międzyludzkie, zwłaszcza te damsko-męskie, stanowiły dla niego nie lada wyzwanie. Pięć razy stawał na ślubnym kobiercu, a każda z jego żon wniosła do jego życia coś innego – radość, burzliwe emocje, ale także momenty zwątpienia i trudności. Ta historia to opowieść o poszukiwaniu tej jedynej, o sile przyciągania i odpychania, a także o wpływie przeszłości, w tym skomplikowanej relacji z matką, na kształtowanie późniejszych związków. Oprócz licznych małżeństw, w życiu Granta pojawiła się również jedna, wyjątkowa kobieta, która stała się jego jedyną córką, Jennifer Grant, wnosząc do życia legendy kina zupełnie nową perspektywę i miłość.

Pierwsze małżeństwo: Cary Grant i Virginia Cherrill

Pierwszą żoną Cary’ego Granta była amerykańska aktorka Virginia Cherrill, którą poznał podczas pracy nad filmem „Jej mężczyzna” (This Is the Night) w 1934 roku. Ich małżeństwo, zawarte w 1934 roku, było krótkotrwałe i pełne napięć. Virginia, młodsza i początkująca aktorka, szybko zorientowała się, że jej mąż jest postacią o skomplikowanej naturze, a jego egocentryzm i skupienie na karierze często przyćmiewały potrzeby ich wspólnego życia. Plotkowano, że Cherrill była zazdrosna o uwagę, jaką Grant poświęcał swojej pracy i innym kobietom, co prowadziło do licznych kłótni. Rozwód nastąpił już w 1935 roku, zaledwie po roku wspólnego życia, stawiając pierwszy, gorzki smak rozczarowania w małżeńskich doświadczeniach Granta.

Barbara Hutton i Betsy Drake: burzliwe romanse i związki

Kolejnym ważnym rozdziałem w życiu uczuciowym Cary’ego Granta było małżeństwo z dziedziczką fortuny Woolworthów, Barbarą Hutton. Ich związek, zawarty w 1942 roku, był jednym z najbardziej medialnych wydarzeń epoki. Hutton, znana ze swojego bogactwa i ekscentrycznego stylu życia, przyciągała uwagę mediów, a jej małżeństwo z uwielbianym aktorem było tematem numer jeden w brukowcach. Mimo początkowego zauroczenia i wspólnych podróży po świecie, związek okazał się trudny do utrzymania. Różnice w charakterach, presja mediów i skłonność obojga do romansów poza małżeństwem doprowadziły do nieuchronnego rozstania w 1945 roku. Zaledwie rok później, w 1946 roku, Cary Grant po raz kolejny zdecydował się na ślub, tym razem z aktorką Betsy Drake. Ten związek, trwający do 1952 roku, również był naznaczony burzliwymi momentami. Betsy, młodsza od Granta o 15 lat, miała odmienne spojrzenie na życie i karierę, co często prowadziło do konfliktów. Mimo wspólnych pasji, takich jak podróże, ich drogi stopniowo się rozchodziły, a ostatecznie para zdecydowała się na rozwód.

Dyan Cannon: żona, krytyka i ataki wściekłości

Dyan Cannon, aktorka znana z filmów takich jak „Bob i Carol i Ted i Alice”, stała się piątą żoną Cary’ego Granta w 1965 roku. Ich związek, choć początkowo pełen namiętności i wspólnych planów, szybko ujawnił głębokie różnice i problemy. Cannon, młodsza od Granta o ponad 30 lat, była pełna energii i ambicji, podczas gdy Grant coraz bardziej cenił sobie spokój i rutynę. W swojej autobiografii Cannon opisała Granta jako człowieka o trudnym charakterze, skłonnego do nagłych zmian nastroju i „ataków wściekłości”, co stanowiło dla niej ogromne obciążenie psychiczne. Wspomniała również o jego krytycznym stosunku do jej kariery i ambicji. Pomimo narodzin ich córki, Jennifer, w 1966 roku, małżeństwo nie przetrwało próby czasu. Rozwód nastąpił w 1968 roku, a Dyan Cannon stała się jedną z tych kobiet, które miały znaczący, choć często bolesny, wpływ na życie legendarnego aktora.

Ostatnia żona Cary’ego Granta: Barbara Harris

Po burzliwych doświadczeniach z poprzednimi małżeństwami, Cary Grant znalazł spokój u boku Barbary Harris, aktorki teatralnej i filmowej. Ich związek, który rozpoczął się w latach 70., był daleki od medialnego szumu, jaki towarzyszył jego poprzednim małżeństwom. Harris, znana z ról w musicalach i komediach, wniosła do życia Granta ciepło, stabilność i wzajemne zrozumienie. Choć nigdy nie wzięli ślubu, ich związek trwał aż do śmierci Granta w 1986 roku. Barbara Harris stała się jego towarzyszką, powierniczką i wsparciem w ostatnich latach życia. Jej obecność była dowodem na to, że nawet po wielu nieudanych próbach, można znaleźć miłość i spokój, który towarzyszy partnerowi aż do końca.

Cary Grant i związki poza małżeństwem

Sophia Loren rozkochała Cary’ego Granta

W życiu Cary’ego Granta, poza oficjalnymi małżeństwami, pojawiły się również romanse, które na zawsze odcisnęły piętno na jego sercu. Jedną z kobiet, która bez wątpienia wywarła na nim ogromne wrażenie, była włoska gwiazda kina, Sophia Loren. Ich romans rozkwitł podczas wspólnej pracy nad filmem „Opadające liście” (Houseboat) w 1958 roku. Grant, wówczas w wieku 54 lat, zakochał się bez pamięci w 24-letniej Loren, która była już zaręczona z Carlo Pontim. Ich relacja była intensywna i pełna pasji, a Grant był szaleńczo zakochany, obdarowując ją drogimi prezentami i wyznając miłość. Niestety, związek ten nie miał szans na trwały rozwój, głównie z powodu istniejących już zobowiązań Loren i znaczącej różnicy wieku. Mimo to, romans ten pozostawił trwały ślad w życiu Granta, przypominając mu o sile uczuć i możliwości ponownego zakochania, nawet w dojrzałym wieku.

Cary Grant i Randolph Scott: plotki o kochankach

Przez wiele lat kariery Cary’ego Granta, w kuluarach Hollywood krążyły plotki dotyczące jego bliskiej relacji z innym aktorem, Randolphem Scottem. Obaj panowie byli wówczas u szczytu popularności, często występując razem w westernach i filmach przygodowych. Ich przyjaźń była niezwykle silna, a wspólne mieszkanie w latach 30. i 40. XX wieku, w willi na wzgórzu w Hollywood, stało się pożywką dla spekulacji na temat ich orientacji seksualnej. Mimo braku oficjalnych potwierdzeń, wielu biografów i historyków kina sugeruje, że ich relacja mogła wykraczać poza zwykłą przyjaźń. Obaj aktorzy byli znani z dbałości o swój wizerunek publiczny i nigdy otwarcie nie komentowali tych pogłosek, co tylko podsycało zainteresowanie i domysły. Ta tajemnica pozostaje jednym z najbardziej intrygujących aspektów życia prywatnego Cary’ego Granta, rzucając cień na jego relacje z kobietami i wpływając na postrzeganie jego życia osobistego.

Cary Grant: orientacja seksualna i jej wpływ na relacje

Kwestia orientacji seksualnej Cary’ego Granta stanowi jedną z najbardziej dyskutowanych i enigmatycznych tajemnic jego życia. Choć przez wiele lat był żonaty z pięcioma kobietami i miał liczne romanse, w tym z Sophią Loren, przez dekady krążyły pogłoski o jego homoseksualności lub biseksualności. Te spekulacje były podsycane przez jego bliską przyjaźń z Randolphem Scottem, z którym dzielił dom, a także przez jego wyrafinowany styl, subtelność i brak typowo męskiego zachowania, które często kojarzono z ówczesnymi gwiazdami kina. Sam Grant nigdy otwarcie nie wypowiedział się na temat swojej seksualności, co pozostawiło pole do interpretacji. Niektórzy sugerują, że mógł być gejem, który świadomie ukrywał swoją orientację w czasach, gdy homoseksualizm był stygmatyzowany i mógł zaszkodzić jego karierze. Inni uważają, że był biseksualny, doświadczając pociągu zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn. Niezależnie od prawdy, ta niejasność niewątpliwie wpływała na jego relacje z kobietami, być może tworząc barierę emocjonalną, która utrudniała mu budowanie trwałych i pełnych namiętności związków.

Dzieciństwo i rodzina Cary’ego Granta

Narodziny legendy: od Archibalda Leacha do Cary’ego Granta

Prawdziwe imię Cary’ego Granta brzmiało Archibald Leach. Urodził się 16 stycznia 1904 roku w Bristolu w Anglii. Jego dzieciństwo było naznaczone trudnościami i brakiem stabilności emocjonalnej, które miały znaczący wpływ na jego późniejsze życie i relacje. Archibald dorastał w rodzinie o ograniczonych środkach, a jego ojciec, Elias Leach, był alkoholikiem, co często prowadziło do konfliktów w domu. Matka, Elsie Leach, była osobą o silnym charakterze, ale jej relacja z synem była skomplikowana i naznaczona pewną obojętnością. W wieku zaledwie 14 lat Archibald opuścił dom, dołączając do wędrownej trupy akrobatycznej. To właśnie tam zdobył pierwsze doświadczenia sceniczne, które okazały się kluczowe dla jego przyszłej kariery. W latach 20. XX wieku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie stopniowo budował swoją karierę aktorską, aż w końcu przyjął pseudonim Cary Grant, który stał się synonimem elegancji, uroku i ponadczasowego stylu w historii kina.

Matka Cary’ego Granta: wpływ na jego związki

Relacja Cary’ego Granta z matką, Elsie Leach, była jednym z najbardziej znaczących i destrukcyjnych czynników kształtujących jego życie osobiste i związki. Gdy Archibald miał zaledwie 9 lat, jego ojciec, Elias Leach, wysłał Elsie do zakładu psychiatrycznego, twierdząc, że jest chora psychicznie. W rzeczywistości była ona zdrowa, a Elias chciał ją ukryć, prawdopodobnie z powodu romansu. Elsie spędziła w zakładzie wiele lat, a jej nieobecność w życiu młodego Archibalda pozostawiła głęboką ranę emocjonalną. Kiedy po latach wróciła, relacja między matką a synem była już naznaczona dystansem i niedopowiedzeniami. Cary Grant często wspominał, że przez całe życie starał się zadowolić matkę i zdobyć jej uznanie, co mogło wpłynąć na jego skłonność do szukania aprobaty w związkach z kobietami i trudności w budowaniu równorzędnych, partnerskich relacji. Jego późniejsze małżeństwa, w których często pojawiały się problemy z komunikacją i poczucie niezrozumienia, można częściowo tłumaczyć tą wczesną traumą i potrzebą akceptacji ze strony najbliższej osoby.

Ojciec na emeryturze: narodziny córki Jennifer Grant

W przeciwieństwie do burzliwych i często nieudanych małżeństw, narodziny córki Jennifer Grant w 1966 roku stanowiły dla Cary’ego Granta jedno z najpiękniejszych i najbardziej satysfakcjonujących wydarzeń w życiu. Jennifer była owocem jego związku z Dyan Cannon, piątą żoną aktora. Choć ich małżeństwo nie przetrwało próby czasu, narodziny dziecka wniosły do życia Granta nową perspektywę i głębokie uczucie ojcowskiej miłości. Cary Grant, który sam doświadczył braku stabilnej relacji z własnym ojcem, z wielkim zaangażowaniem podchodził do roli ojca. Przez wiele lat po rozwodzie z Dyan Cannon, utrzymywał bliski kontakt z Jennifer, wspierając ją w jej rozwoju i karierze. Jej obecność w życiu Granta była dowodem na to, że mimo licznych życiowych zawirowań, potrafił odnaleźć radość i spełnienie w roli rodzica, tworząc więź, która przetrwała próbę czasu i rozstania.

Ikona Hollywood: kariera i życie prywatne Cary’ego Granta

Cary Grant: ikona Hollywood, pięciokrotnie żonaty

Cary Grant to postać, która na zawsze zapisała się w annałach historii kina jako uosobienie elegancji, charyzmy i ponadczasowego stylu. Jego kariera, trwająca blisko sześć dekad, obejmowała ponad siedemdziesiąt filmów, w których stworzył niezapomniane kreacje, często wcielając się w role dżentelmenów o nienagannych manierach i wyrafinowanym dowcipie. Filmy takie jak „Naga prawda” (The Awful Truth), „Dzień dobry, wieczór” (His Girl Friday), „Dopóki chmury się nie rozejdą” (An Affair to Remember) czy „Północ, północny zachód” (North by Northwest) ugruntowały jego status jako jednej z największych gwiazd Hollywood. Jednak za fasadą ekranowego wizerunku krył się skomplikowany świat prywatny, w którym kluczową rolę odgrywały jego związki z kobietami. Pięciokrotnie stawał na ślubnym kobiercu, a jego małżeństwa – z Virginią Cherrill, Barbarą Hutton, Betsy Drake, Dyan Cannon i nieformalnie z Barbarą Harris – były świadectwem jego poszukiwań miłości i stabilności. Te relacje, często burzliwe i medialnie nagłośnione, stanowiły ważny, choć nie zawsze szczęśliwy, element jego życia osobistego, kontrastując z jego nienagannym wizerunkiem na ekranie.

Pod okiem mistrza suspensu: współpraca z Hitchcockiem

Współpraca Cary’ego Granta z Alfredem Hitchcockiem, jednym z najwybitniejszych reżyserów w historii kina, zaowocowała serią kultowych filmów, które do dziś zachwycają widzów. Ich relacja była przykładem synergii między aktorem a reżyserem, gdzie wspólne wizje artystyczne i wzajemne zrozumienie prowadziły do powstania arcydzieł. Grant wystąpił w czterech filmach Hitchcocka: „Złodzieje rowerów” (Suspicion, 1941), „Nieznajomi z pociągu” (Strangers on a Train, 1951 – cameo), „Złota klatka” (To Catch a Thief, 1955) i „Północ, północny zachód” (North by Northwest, 1959). W tych produkcjach Grant często wcielał się w role mężczyzn uwikłanych w niebezpieczne sytuacje, często oskarżanych o czyny, których nie popełnili, co idealnie pasowało do jego wizerunku eleganckiego, ale niepozbawionego wewnętrznego napięcia bohatera. Hitchcock potrafił wydobyć z Granta to, co najlepsze, podkreślając jego naturalny urok, inteligencję i subtelne poczucie humoru, jednocześnie umieszczając go w sytuacjach pełnych suspensu i psychologicznych zagadek. Ta współpraca nie tylko umocniła pozycję Granta jako gwiazdy, ale także pozwoliła mu na eksplorację głębszych, bardziej złożonych postaci, które wykraczały poza typowe role romantycznych bohaterów.

Badania Kinseya i seksualność Cary’ego Granta

W latach 50. XX wieku, w okresie intensywnego zainteresowania seksualnością człowieka, wyniki badań prowadzonych przez Alfreda Kinseya wywołały burzę w społeczeństwie i skłoniły do refleksji nad różnymi aspektami życia seksualnego, w tym nad orientacją seksualną. Choć Cary Grant nigdy nie był bezpośrednio przedmiotem badań Kinseya, jego życie prywatne i krążące wokół niego plotki na temat orientacji seksualnej stały się tematem ożywionych dyskusji w kontekście zmieniających się poglądów na ludzką seksualność. W czasach, gdy społeczne normy dotyczące płci i seksualności były znacznie bardziej restrykcyjne niż obecnie, gwiazdy takie jak Grant były pod szczególną presją, aby utrzymywać nienaganny wizerunek. Jego pięć małżeństw, choć pozornie świadczyło o heteroseksualności, nie wykluczało istnienia innych, mniej konwencjonalnych doświadczeń czy preferencji. Spekulacje na temat jego relacji z mężczyznami, a zwłaszcza z Randolphem Scottem, nabrały nowego znaczenia w świetle badań Kinseya, które pokazały, że ludzkie doświadczenia seksualne są znacznie bardziej zróżnicowane, niż wcześniej sądzono. Te badania, choć nie dotyczyły bezpośrednio Granta, pośrednio wpłynęły na sposób, w jaki jego życie prywatne było postrzegane i interpretowane przez współczesnych i przyszłe pokolenia.